پوشیده از درختان جنگلی و آب جاری حاصل از ذوب برف‌ها. این دریاچه در شمال‌غربی شهرستان ارومیه در میان دره‌ای طولانی واقع گردیده است که دورتادور آنرا کوه‌های اطراف محصور نموده و به عنوان یکی از جاذبه‌های طبیعی هر ساله در فصول بهار و تابستان مشتاقان زیادی را به خود جلب می‌کند.
آب‌های جاری از ناحیه‌ی شمال‌غربی ایران در سرحدات بین دو کشور ایران و ترکیه، سرچشمه‌ی اصلی این دریاچه است. ولی سرچشمه‌ی اولیه در خاک ترکیه است که پس از دریافت سایر آب‌های موجود در حوضه‌ی خود “رودخانه‌ی نازلوچای” را تشکیل می‌دهد که قسمتی از این رودخانه از نقطه‌ی ورود به خاک ایران خط سرحدی را به طول ده کیلومتر تشکیل داده و با توجه به موقعیت کوهستانی، جنگلی و آبی خود یکی از زیباترین مناظر طبیعی را رقم زده که می‌تواند مکانی برای آرامش جسم و جان انسان باشد.
پیدایش دریاچه را به ناآرامی‌های درون زمین نسبت می‌دهند، به نحوی که براثر زلزله و ریزش کوه مسیر آب مسدود و ضمن تشکیل دریاچه‌ای، اکنون به وضعیت فعلی درآمده است. به روایتی، دریاچه نام خود را از نام رهبر مسیحیان ساکن منطقه به نام “بنیامین مارشیمون” گرفته که به عنوان رئیس روحانی جلوها در سنوات ۱۲۰۰ (ه.ش) در آن منطقه می‌زیسته و در ۲۵ اسفندماه ۱۲۹۶ به دست “اسماعیل آقاسمکو” به قتل رسیده است. در کتاب نگاهی به آذربایجان غربی نوشته “افشار سیستانی” از آن به ماربیشو نیز یاد شده است. مساحت تقریبی دره در حدود ۵ هکتار است و از جنوب به قلل سی‌تاو، قایدوک، و چال، از شمال به کوه “بایدوست”، از غرب به روستای مخروبه “دری”، و از شرق به روستاهای “بانی” و “پسان” منتهی می‌شود.
در طول رودخانه تا دریاچه علاوه بر انواع و اقسام درختان جنگلی، درختان بید به عنوان حفاظ طبیعی، دور دریاچه را فرا گرفته‌اند. در پوشش جنگلی علاوه بر درختان بید و وفور درختان گردو در اطراف روستاها و منطقه، درختان بلوط، بنه، عناب، گلابی، زالزالک، بادام، گز، صنوبر و سایر درختچه ها جلوه‌ای از سرسبزی را به طبیعت منطقه بخشیده‌اند تا در میان انواع مختلف گون مکان مناسبی برای پرورش زنبور عسل و جذب زنبورداران فراهم آورند. اما از گونه‌های گیاهی آن باید از خارشتر، گزنه، زنبق، لاله کوهی، شیرین‌بیان، خشخاش، پیاز کوهی، بومادران، کاسنی، آویشن، کنگر و غیره نام برد.
حیات جانوری آن به دو دوره تقسیم شده است به نحوی که در وضعیت فعلی از خرس، روباه، گرگ، خرگوش نام می‌برند. حال اینکه قبلاً بزکوهی، گراز و پلنگ نیز جز جانوران منطقه بوده است. از پرندگان نیز باید به کبک، شاهین، بلدرچین و غیره اشاره نمود. ماهی قزل‌آلا، ماهی سفید و سمور از جمله آبزیان فراوان دریاچه بوده‌اند که با بازشدن پای آدمیزاد و صید بی‌رویه آن اکنون با کاهش جدی روبه‌رو هستند. شاید دیگر از سمورها خبری نباشد.
مارمیشو جدا از همه اوصاف خود، سرچشمه اصلی رودخانه نازلوچای (پر آب ترین رود منطقه) نیز است که از غرب به شرق جریان داشته که از به هم پیوستن دو انشعاب اصلی دیگر “سروچای” و “ارزین‌چای” در کوه‌های مرزی با عبور از دره تنگ “موانا” در حوالی قریه “نازلو” وارد جلگه ارومیه شده تا در نزدیکی کوه “زنبیل” به دریاچه شور ارومیه ملحق شود.
استفاده از قلاب برای صید ماهی قزل‌آلا و ماهی سفید از دیگر لذت‌های طبیعی مارمیشو است که می‌تواند با ضوابط و مقررات بدون آسیب‌رسانی جدی به زندگی آبزیان ادامه داشته باشد.
دریاچه مارمیشو .:
در حدود ۴۵ کیلومتری غرب شهر ارومیه و در میان کوهستان های این شهرستان وقتی به مرز ایران و ترکیه می رسیم؛ دریاچه ای طبیعی و بسیار زیبا و دیدنی به وسعت تقریبی ۵ هکتار وجود دارد؛ که زیستگاه انواع آبزیان از جمله ماهی قزل آلا، و پرندگان مهاجر مختلف بوده که محل بسیار مناسبی جهت گذراندن اوقات فراغت گردشگران و دوستداران طبیعت می باشد.
این دریاچه در مسیر رودخانه ای پرآب و خروشان قرار گرفته و وجود کوه های بسیار زیبای کناره ی دریاچه که از اواسط اردیبهشت تا مهر ماه سرسبز و بسیار دلگشا هستند، منظره ای بدیع را ایجاد نموده است. البته به دلیل اینکه این دریاچه در منطقه ای کوهستانی است، طبیعتا تنها در ماه های گرم سال می تواند به عنوان استراحت گاه مورد استفاده قرار گیرد. در فصل گرما وجود انواع گیاهان و پرندگان آنچنان جذابیتی به این منطقه می دهد که هر بیننده ای را مبهوت خویش می نماید. رودخانه در فصل گرما کم عمق بوده و با احتیاط می توان از برخی نقاط آن گذشت و از مناطق بکر و دیدنی آن بیشتر استفاده نمود؛ هرچند این کار چندان خالی از خطر نیست و با توجه به سرعت آب رودخانه مخصوصا در مورد کودکان به هیچ وجه توصیه نمی شود.
عمق دریاچه نیز زیاد به نظر می رسد و بهتر است تنها از مناظر بسیار زیبای حاشیه رودخانه استفاده شود. پیگیری رودخانه مارمیشلو در جهت سر چشمه به پاسگاه مرزی منتهی می شود که بیشتر از آن نمی توان پیش رفت. برای رسیدن به این دریاچه ناگزیر استفاده از جاده نه چندان مناسب آن خواهید بود. جاده ای که در مناطقی خاکی بوده و برخی نقاط آنرا آب فرا می گیرد. ولی بدون شک دیدن این دریاچه به زحمات آن می ارزد و از رفتن به آنجا پشیمان نخواهید شد.
